περιμορμύρω

Μ

(για τη θάλασσα) μουρμουρίζω, παφλάζω ολόγυρα («περιμορμύρουσα ἅλμη», Νικ. Χων.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + μορμύρω «μουρμουρίζω»].